Yabancilastirmis beni mesafeler bir zamanlar en yakinim dediklerime bile… Araya girince okyanuslar, denizler, daglar, dag gibi mesafeler acilmis aramizda. Yillarin pasini silmeye calismissam da nafile. Uzaklardayken, en uzaklar yakinim olmus, en yakinlar uzak… Uzaklardayken, kac bin kere gunes dogmus en yakinlarimin uzerine… Kac bin kere caylarini bensiz yudumlamislar . Ve ben kac bin geceye merhaba demisim, onlarsiz… Girince araya kilometreler, baska baska hayatlari yasamaya baslamisiz. Ne onlar bilmis o gun ne cok basimin agridigini, ne ben bilmisim onlarin aksama ne yemek yaptigini. Gunu paylasamamisiz, geceyi paylasamamisiz… Zaten ben gunu yasarken, artik orada gunduz bile degilmis… An olmus icim yanmis, an olmus avunmusum yeni dostlarin muhabbetiyle. An olmus saatler yetmemis dost sohbetlerine, an olmus edecek iki kelam bulamamisiz uzaktakilerle… Acilarini tazeyken paylasamadigim, sevinclerine o anda ortak olamadigim uzaklardaki yakinlarim olmus onlar. Ama alismak, kabullenmek lazimmis herseyi. Cunku hicbirsey ayni kalmiyormus…Hem herseyin bir bedeli varmis, odemesen olmazmis. Demek ki kaderde uzaklarda yabanilasmak da yazilmis.
2 comments:
Probably I can say with this blog make, more some interesting topics.
Nekadar guzel yazmissin kardes gidince en zoruma giden sozdur bir olayi anlattiklarinda sen yoktunki burda demeleri.Evet benonlarin yaninda yoktum ama kalbimin ve ruhumun yarisida benim yanimda yoktu.Ben bize arada kalmislar diyorum.Haksizmiyim?
Post a Comment